[Operative treatment of benign prostatic hyperplasia for the elderly].

This scientific paper analyzes surgical treatment methods for benign prostatic hyperplasia (BPH). It discusses traditional procedures such as transurethral resection of the prostate (TURP) and modern, minimally invasive techniques, including holmium laser enucleation of the prostate (HoLEP), transurethral incision of the prostate (TUIP), prostatic urethral lift (PUL), and prostatic artery embolization (PAE). The authors emphasize that technological advancements and individualized patient approaches increase therapy's safety and effectiveness. A literature review was conducted in both Polish and English, using databases such as PubMed, Scopus, and Web of Science, with keywords including: "prostatic hyperplasia," "TURP," "HoLEP," "BPH" and "BPO" (benign prostatic obstruction). Articles meeting the established criteria, per current treatment guidelines from urological societies, were analyzed. Additionally, relevant content concerning the effectiveness, applications, limitations, and challenges of using telemedicine in the geriatric population was included. The publications were evaluated by the authors, and sources containing potentially outdated information were excluded. Currently, the choice of surgical method for treating BPH is vast, and none of the available options can be considered absolutely the best. Key to treatment is an individualized approach to the patient, taking various factors into account when selecting the optimal therapy. Different treatment methods may have similar effectiveness but differ in cost, duration of action, and potential side effects. Some offer quick results, but their durability is limited, while others require greater financial investment and time but provide long-term benefits. The final choice depends on the patient's individual needs and available resources. The development of minimally invasive procedures has expanded treatment options, reducing the risk of complications and shortening hospitalization and recovery times. Ongoing research and technological innovations continue to improve surgical methods, leading to better urodynamic outcomes and more effective therapy. Med Pr Work Health Saf. 2025;76(3). Niniejsza praca analizuje chirurgiczne metody leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (benign prostatic hyperplasia – BPH). Omówiono tradycyjne procedury, takie jak przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (transurethral resection of the prostate – TURP), oraz nowoczesne, małoinwazyjne techniki, m.in. przezcewkową enukleację gruczołu krokowego za pomocą lasera holmowego (holmium laser enucleation of the prostate – HoLEP), przezcewkowe nacięcie prostaty (transurethral incision of the prostate – TUIP), podwieszenie części sterczowej cewki moczowej (prostatic urethral lift – PUL) i embolizację tętnic sterczowych (prostatic artery embolization – PAE). Autorzy podkreślają, że postęp technologiczny oraz indywidualne podejście do pacjenta przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności terapii. Przeprowadzono przegląd literatury w językach polskim i angielskim, dostępnej w bazach PubMed, Scopus oraz Web of Science, wykorzystując słowa kluczowe: „rozrost gruczołu krokowego”, „TURP”, „HoLEP”, „BPH”, „BPO” (benign prostatic obstruction). Analizie poddano artykuły spełniające ustalone kryteria, zgodne z obowiązującymi standardami postępowania według wytycznych towarzystw urologicznych, a także istotne treści dotyczące wykorzystania telemedycyny w populacji geriatrycznej – jej skuteczności, zastosowań, ograniczeń i związanych z nią wyzwań. Publikacje zostały ocenione przez autorów – wykluczono źródła zawierające potencjalnie nieaktualne informacje. Obecnie istnieje wiele metod chirurgicznego leczenia BPH, a żadna z dostępnych opcji nie może zostać uznana za bezwzględnie najlepszą. Kluczowe jest indywidualne podejście do pacjenta, uwzględniające różnorodne czynniki w doborze optymalnej terapii. Dostępne metody leczenia mogą mieć podobną skuteczność, ale różnią się kosztami, czasem działania i możliwymi skutkami ubocznymi. Niektóre dają szybkie efekty, jednak ich trwałość jest ograniczona, podczas gdy inne wymagają większych nakładów finansowych i czasu, lecz przynoszą długoterminowe korzyści. Ostateczny wybór zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz dostępnych środków. Rozwój procedur małoinwazyjnych rozszerzył możliwości leczenia, ograniczając ryzyko powikłań oraz skracając czas hospitalizacji i rekonwalescencji. Nieustanne badania i innowacje technologiczne doskonalą metody operacyjne, prowadząc do lepszych wyników urodynamicznych i większej skuteczności terapii. Med Pr Work Health Saf. 2025;76(3).